Sürekli bir kaygı bir korku .. Ben ne yapacağım sorusu .. Doktorum normal olduğunu söyledi.
Ama ben genelde kendimi korkularım içinde boğuşurken buluyorum çoğu zaman ..
Ya bebeğime bakarken Alpimi ihmal edersem .. Alpe haksızlık mı yaptık, biraz daha büyümesi gerekiyormuydu. Ya büyüdüğünde bana kızarsa ...
Ya bebeğimi alp kadar sevemezsem ... Alple ilgilenecem derken bebeğimi ihmal edersem.
Peki ikisi arasında gidip gelirken benim ruh halim ne olacak .. Herşey çok güzel olacak mı bir iki sene sonra .. ilk senem zor olacak kabul ediyorum , peki ya sonra ...
Sonra diyorum ki kendime eskiden kardeş yaş araları hep böyleymiş, bir şekilde büyümüş bu bebekler.. Hem ne güzel ikisi bir büyüyecek , sonra ben genç güzel ununu elemiş eleğini asmış bir anne olarak hava atacağım arkadaşlarıma diyoruuuuum ... Öyle mi olacak acabaaaa ..
İşimi kapatsam mı acabaaa , yooo orası benim enerji depom çalışmaya alışmışım ben bir uğraşım olmasına .. Evde olmak sürekli bana zarar verir sanırım .. Durmak yok çalışmaya da devam o zaman peki hangi ara ..
Şu mükemmelliyetçi huyumdan vazgeçmeliyim bir an önce .. Herşey dört dörtlük olmaz değil mi ?
Offff işte böyleyim ben bu sıralar yaaa ...
İki çocuklu anneler , hadi beni motive edin biraz .. Deneyimlerinizi paylaşın benimle .. Zor ama güzel olacak deyin . Siz neler yaşadınız benzer duygularınız oldu mu , paylaşın benimle lütfen ..